Twee beelden van de angst

1
Projecties op de schedelwand,
dat zijn de beelden van de angst:
waanzin, hysterie en razernij.

Wat is de angst toch epidemisch!

Een huidplooi die een beetje trekt,
een mond die wijd geopend is,
een spier die een grand mal parodieert.

Wat danst de angst toch fraai!

2
Zo zijn er mensen met gezichten als etsen van vlees,
als hangend aan een galg.
Ze dragen een ijzeren feestmuts.

Al hun visioenen zijn kleurloos en onbeholpen.
Ze vrezen de dans meer dan het dansen.
Ze lijken op een machine die nog ademhaalt.
Men hoort het zuigen van de lucht.

Ze praten als een stoomfluit.
Allicht aanvaardt de stem een ademstoot:
zo neemt de roes, die ballade, zijn werking.
Zo vervoert de roes van de angst tot visioenen.
Zo wordt de angst een abstractie.

Wat is de angst toch ongegrond!